Audiofragment getranscribeerd:

Ik ben Nellie, de oudste dochter van baas Janssen.
Ik heb tot mijn 21ste in het huis dat vast stond aan de fabriek gewoond. Daar hebben wij van alles meegemaakt.

De oorlogstijd heb ik daar meegemaakt, dat kan ik me nog heel goed herinneren.
Aan het huis bij ons vast is er een granaat is ingeslagen, dat kan ik mij ook nog heel goed herinneren. Dat boven alles kapot was.

Dat vaker de bliksem insloeg en dat alle elektrische buizen open sprongen, dat was heel beangstigend.
Verder heb ik er heel graag gewoond maar ja, echt speelruimte was er niet. We mochten niet in de kleikrot, terwijl dat we er toch stiekem ingingen.

Elke dag kwam het klei treintje langs die ging van Teeuwen via de Keulseweg naar de Duitse grens klei halen. Dat was elke dag een spektakel als hij langs kwam.

 

Wat ik me ook nog kan herinneren is dat als er een bruiloft was dat de fabrieksarbeiders schaaltjes in klei stopten en midden op de weg zetten, als de trouwstoet dan langs kwam gooiden ze daar munten in. Als de stoet weg was dan stormden de arbeiders naar buiten om te kijken wat er in zat. Dit deden ze zich samen verdelen. Wat ze met het geld deden weet ik eigenlijk niet maar ik vermoed dat ze samen een pilsje gingen drinken.